Riborg Voigt (1806-1882), lata 1840-te, fotografia retuszowana z dagerotypu

 

 

 

H.C. Andersen i Riborga Voigt

Z przekazów wynika, że Hans Christian Andersen, “ ten najbrzydszy mężczyzna, jakiego można znależć ”, był magnesem dla kobiet w różnym wieku. Kobiety czuły się dobrze w jego towarzystwie. Nie ulega wątpliwości, że ten pisarz-podróżnik, posiadający w sobie, jak sam mówił “kobiecą połówkę”, był w ocach kobiet niezwykle intersującym partnerem do rozmów, ciepły, współodczuwający cierpienia innych, wierny korespondent, właściciel intuicji poety i chodząca encykloedia wszystkich haseł dotyczących ostatnich światowych ciekawostek. Niezależnie od tego jak jest ”prawda” o Hansie Christianie dysponujemy obszernym materiałem potwierdzającym jego głębokie zaangażowanie w związki z kobietami. Potwierdzają to nie tylko listy do tych kobiet, ale również listy do przyjaciół, w których opowiada o swoich cierpieniach, będących konsekwencją tych związków. Dysponujemy również opisami stanów ”zwierzęcego pożądania kobiety”, w tym sformułowaniami, które w żadnym przypadku nie mogły wyjść spod pióra mężczyzny z homoseksualnymi skłonnościami. .

W lecie 1830 H.C.Andersen zakochuje się po raz pierwszy w siostrze swojego przyjaciela, brązowookiej Riborg Voigt z miasta Faaborg na wyspie Fionii. HCA ma 25 lat, a Riborga 24, i jest już zaręczona z synem sąsiada. HCA gości w domu kupca Voigta dwa dni. W sierpniu pisze o soich rozterkach, pisze, że bardzo chciałby mieć dom z Riborgą. Spokojny dom wypełniony milością i dziećmi. Koniec z wierszami! Koniec ze sztukami teatralnymi! Zostanę pastorem i obejmę prebendę, a wtedy będę mógł się z nią ożenić. Nie mogę przestać o niej myśleć. Ale lękam się, że ona kocha swojego narzeczonego. Jeżeli to prawda, nigdy jej nie zdobędę. Dla niej pisze wiersze, które zdobywają sławę: " Dwoje brązowych oczu " i " Mojej myśli myśl ", i wiele innych. W październiku przyjeżdża Riborga razem z przyjaciółką do Kopenhagi. HCA jest pewny, że jego uczucia nie uległy zmianie. Nie udaje mu sie jedna być sam na sam z Riborgą. Pisze do niej list, w którym opisuje swoja miłość do niej. Pisze również, że jeżeli ona kocha swojego narzeczonego, to życzy im szczęścia na wspólnej drodze. Riborga odpowiada listem z życzniami wszystkiego najlepszego w życiu, i zrywa znajomość.

Oficjalne opowiadania o baśniopisarzu i przyjacielu dzieci Hansie Christianie Andersenie konsekwentnie podtrzymują przy życiu wersję opracowaną i rozpowszechnioną jeszcze za życia pisarza. Wznawiane wydania jego baśni opatrzone są zazwyczaj krótkim życiorysem, w którym autor przedstawiany jest jako nieśmiały i nieszczęśliwie zakochany w nieosiagalnych kobietach, poeta płci męskiej, który z biednej dzielnicy duńskiego miasteczka Odense, i który czwartego września 1819 wyruszył w drogę do wiecznej, ogarniającej cały świat, sławy. Wyidealizowany obraz Hansa Christiana Andersena funkcjonujący w świadomości jego czytelników nie jest pełnym portretem tego wielkiego pisarza, który nie tylko był opowiadaczem baśni, autorem powieści i dramatów, krytycznym dziennikarzem, myślicielem, fascynatem nauki i techniki, ale też neurotycznym ekscentrykiem i hipohondrykiem opętanym demonami natrętnych myśli i seksualnymi Informacje na temat osobowości seksualnych każdego artysty stanowią interesujący materiał nie tylko dla naukowca. Często stają się tematem anegdot poświęconych ”nietypowo” funkcjonującemu podmiotowi, jakim jest niemal każdy twórca. Hans Christian Andersen jest tutaj niezwykle wdzięcznym tematem, ponieważ dużą część swojej twórczości poświęca sobie samemu, we wszystkich trzech autobiografiach traktuje swoją seksualność jako odmienną i udziwnioną. Jego kontakty z kobietami ograniczały sie do przyjaźni. Nigdy nie miał kochanki i nigdy nie przeżył fizycznego kontaktu z kobietą, a jednak to właśnie kobiety, będące dla niego przyjaciółkami-siostrami-matkami, przyczyniły się w ogromnym stopniu do rozwoju jego wielkiego talentu. Ale w jego dziennikach i listach pojawiają się również mężczyźni.

(1862) H.C. Andersen czyta historię o “Aniele” dzieciom duńskiej malarki. Elisabeth Jerichau-Baumann (1819-1881) miejsce: Frederiksholms Kanal, København, Danmark

Duńscy badacze życia i dorobku literackiego HCA, bardzo ostrożnie trakują tematy związane z cechami jego charakteru, które z punku widzenia współczesnej seksuologii przemawiają za obecnością u niego, jak to określa sam Hans Christian, “kobiecej połówki”. Dwie Brytyjki, pani Allison Prince i pani Jackie Wullschlager, odrzuciły potraktowały temat bardzo poważnie, czyniąc go centralnym. Wprowadziły więc fakty “życzeniowe”. Głównym celem Pani Allison podczas pisania książki “ H.C.Andersen. The fun dancer. ” (1999) było przeprowadzenie dowodu na homoseksualne zainteresowania HCA i umieszczenie go na liście wielkich homoseksualistów, twórców światowej literatury, a pani Jackie Wullschlager, która w “ Hans Christian Andersen. The Life of a Storyteller "(Londyn i Nowy York 2001, Dania 2002, Polska. 2005), maszeruje jeszcze dalej, i formułuje tezę, że źródłem całej twórczości HCA jest tłumiony homoseksualizm, i jako jedyna z biografów przedstawia go jako czynnego homoseksualistę.

Nadwrażliwy Hans Christian bardzo cierpi cierpi kochając niedostępną kobietę. Daje wyraz swoim uczuciom nie tylko w dziennikach, ale również w listach do przyjaciół, w których pisze o swojej nieszczęśliwej miłości do Riborgi. Przyjaciele próbują go bezskutecznie pocieszać. 16. maja 1831 roku HCA wybiera się w swoją pierwszą podróż zagraniczną do północnych Niemiec. Riborga Voigt wychodzi za mąż w 1836 za swojego narzeczonego, pracownika leśnego P. Bøvinga

Hans Christian i Riborga nie spotykają się więcej. Symbolicznie połączeni zostają po śmierci. Na szyi pisarza znaleziono skórzany woreczek z listem od Riborgi, który otrzymał w październiku 1830 roku w Kopenhadze. Również Riborga przechowywała przez całe życie wiersz i bukiecik kwiatków, który 7. sierpnia 1830 roku dostała od Hansa Christian w Dyreborg koło Faaborg na wyspie Fionii, i który znaleziono po jej śmierci w szufladzie nocnego stolika. W czasie pierwszego spotkania HCA wręczył Ribordze wiersz i bukiecik kwiatów.

20.11.1845, H.C. Andersen, Portret - malarz: Carl Hartmann (1818-1857)