|
25.
stycznia
HCA debiutuje jako statysta (jako muzykant w balecie Galeottiego Nina).
Zostaje uczniem w chórze, ale bez stałej gaży. W ciągu roku zebrał w
sumie jako honorarium 25 rdl. (zarobek roczny robotnika 200 - 300 rdl.)
Aktor F. Lindgreen udziela mu prywatnych lekcji, ale radzi mu zrezygnować
z marzeń o karierze aktora.
Marzec (przyjęto)
HCA za namową Høegh-Guldberga
udaje się z wizytą do nowomianowanego dyrektora Teatru Królewskiego
Jonasa Collina. Bez rezultatu.
2. kwietnia
HCA wysyła do Collina błagalną prośbę pisaną wierszem.
12. kwietnia
HCA widzi po raz pierwszy swoje nazwisko na plakacie teatralnym. W balecie
Armida, skomponowanym przez Carla Dahléna, otrzymuje małą rolę jako
"trold". Na tym samym plakacie po raz pierwszy występuje również nazwisko
Johanne Luise Pätges, w roli "amorin". Jest to Johanne Luise Heiberg,
przez kilka dziesiątków lat największa duńska aktorka, żona poety, krytyka
i dyrektora teatru Johan Ludvig Heiberg. Podobnie jak HCA, pochodziła
ze społecznych dołów.
1821 Tragedia Skovkapellet
Wiosna/lato, HCA poznaje Engelke Colbiørnsen,
wdowę po słynnym duńskim polityku, Chr. Colbiørnsenie.
Poznaje również jedną z ich córek, Maren Olivię (1825, żoną szefa dworu
królowej, Fr. Rostgaarda von der Maase), damę dworu u najmłodszej córki
Fr. VI'go, księżniczki Coroline.
HCA pisze w Baśni mojego życia:
"Dwie
pierwsze z wyższego stanu, które przyjaźnie przyjęły mnie, tego biednego
chłopca".
Pani Colbiørnsen
mieszka latem w Bakkehuset, i HCA w ten sposób nawiązuje kontakt z leterackim
środowiskie, ale na razie tylko jako kuriozalna doczepka. Tylko Kamma
Rahbek zadaje się z HCA, podczas kiedy Knud Lyne Rahbek nigdy z nim
nie rozmawia. W Bakkehuset w tym okresie mieszka także wydawca duńskich
ludowych opowiadań, Just Mathias Thiele, którego HCA poznał rok wcześniej.
Między nimi, wraz z upływem lat, stopniowo rozwija się przejaźń.
W tym czasie HCA odwiedza też Anne Leth Jürgensen, wdowę po dworskim
zegarmistrzu Jørgenie
Jürgensenie, i matką słynnego zegarmistrza Urbana Jürgensena i poszukującego
przygód "Króla Islandii" Jørgena
Jürgensena. Jej potomkowie, rodzina zegarmistrzowska Jules Jürgensen
i Le Locle (w Szwajcarii) stają się później w czasie podróży zagranicznych
HCA jego dobrymi przyjaciółmi.
4. czerwca
HCA zostaje przyjęty przez mistrza śpiewu P.C. Krossing do szkoły śpiewu
przy Teatrze Królewskim. Pisze tragedię nierymowanym wierszem pod tytułem
Leśna kapliczka (Skovkapellet). Tekst poprawia Høegh-Guldberg,
ale po pokazaniu go najpierw Kammie Rahbek w Bakkehuset, potem Oehlenschlägerowi
i Ingemannowi, HCA odkłada go na półkę.
1. września (około)
HCA przeprowadza się do żony nawigatora, pani Caroline Henckel na 2.
piętro domu przy ulicy Ulkegade 108. Tu dostaje tylko śniadanie i kolację,
która składała się z ustalonej liczby kanapek. W środku dnia miał do
dyspozycji tylko suchy kawałek chleba, który spożywał siedząc na ławce
w Królewskim ogrodzie, albo zmarznięty wędrując ulicami miasta.
Wrzesień
Guldberg przerywa nauczanie HCA z powodu braku pilności. Tej jesieni
odwiedza HCA H.C.Oersteda, który pożycza mu kilka książek.
|