Andersen i Kierkegaard
Strona www.hanschristianandersen.pl jest poświęcona życiu i twórczości Hansa Christiana Andersena, który zasłynął jako autor baśni i historii, ale pisał też wiersze, powieści, sztuki teatralne, autobiografie, dzienniki, wrażenia z podróży i listy. Na stronie będą publikowane informacje o jego życiu i twórczości, tłumaczenia wybranych dzieł oraz eseje, felietony i artykuły posiadające bezpośredni związek z Hansem Christianem Andersenem. Podstawowym źródłem informacji publikowanych na stronie HCA_PL tłumaczenia zasobów stron internetowych duńskiego Centrum_Hansa_Christiana_Andersena , Museum_Miejskiego w Odense, H.C._Andersen_Information  , Biblioteki_Królewskiej  , Visitandersen.dk , Faktalink.dk , fundacji HCA2005.
Hans Christian Andersen żył 70 lat, z których 14 spędził w Odense, 47 w Kopenhadze i 9 w podróżach. Zainteresowanie jego życiem i twórczością zawdzięczam Soerenowi Kierkegaardowi, a dokładniej jego debiutowi, “A f en Endnu Levendes Papirer ”, (1838), który w zamierzeniu miał być krótką recenzją trzeciej powieści Hansa Christiana Andersena, “ Kun en Spillemand ”, (1837). Ta krótka recenzja, to siedemdziesięcio dziewięcio stronicowa pozycja książkowa, będąca rozrosłą krytyką autora. Kierkegaard określa Andersena szmaciarzem, wagabundą i mazgajem, zarzuca Andersenowi brak umiejętności wyprodukowania bohatera, który nie byłby nim samym, albo historii, która nie byłaby historią wziętą z jego własnego życia. Zarzuca mu więc brak umiejętności obiektywizowania prywatności w kierunku czegoś bardziej uniwersalnego. Nie tylko brak umiejętności obiektywizowania tego co prywatne, ale też wizja świata, w którym jednym z bohaterów jest przypadek, odbiegały bardzo daleko od wizji świata i bohatera proponowanych przez humanistów z kręgu Johann'a Wolfgang'a von Goethe'go, a więc oficjalnego prądu w literaturze. I nie tylko w literaturze. Wiara w to, że życie można opisać w formie ‘zamkniętej historii', definiowała pisarza jako osobę wszystkowiedzącą, uporządkowaną i bardzo pewną siebie, a wizja celowo i dobrze zorganizowanego świata, gwarantowała bohaterowi własne miejsce, którego szukanie, i odnalezienie (!),stawało się celem życia człowieka. Bohater Hansa Christiana w Kun en Spillemand ”, to nieposiadający swojego miejsca, użalający się nad swoim losem maruda, płomyk, gasnący za byle podmuchem wiatru a nie, jak wymagały literackie kanony, ognisty, dobrze zdefiniowany w swoich działaniach, pogromca-zwycięzca.  
1869, H.C. Andersen, Portret - malarz: Christian Albrecht Jensen (1792-1870) dyslektyk autysta syn króla 20.11.1845, H.C. Andersen, Portret -malarz: Carl Hartmann (1818-1857) pytania Teatr Królewski adresy w Kopenhadze pokój na poddaszu Riborga Voigt matka i ojciec pieniądze
A ndersen po zdaniu egzaminów z przedmiotów philosoficum i philologicum, otrzymał ‘legitymację’ studenta uniwersytetu kopenhaskiego. Nie miał zamiaru studiować, ale korzystał ze studenckich przywilejów, posiadał legitymację studencką, upoważniająca go do odwiedzania klubu studenckiego, w którym spotykał Kierkegaarda, wyróżniającego się erudycją, z którego opinią się liczył i przez wiele lat zabiegał o jego przyjaźń. Bez wzajemności. Ojciec egzystencjalizmu nigdy nie przestał traktować Andersena jak niedouczonego prymitywa, który powinien jak najprędzej rozstać się z piórem, bo jedyne na co go stać, to opisywanie własnych przeżyć i użalanie się nad sobą, co wykluczało tworzenie wartościowej literatury. Tu, w klubie studenckim, Kierkegaard obiecał Andersenowi przeczytać i napisać “kilka słów” na temat jego nowej powieści. Niespodziewana, obszerna krytyka autora w miejsce recenzji jego dzieła, rozbudziła we mnie zainteresowanie najpierw powieścią Kun en spillemand” , i dalej życiem i twórczością Hansa Christiana Andersena, jednego z najpłodniejszych twórców literatury, który nie nauczył się pisać. Mając elementarne problemy z językiem rozpoczynał zdania z małej litery, nie kończąc poprzedniego kropką, nie widział różnicy pomiędzy ‘d’ i ‘D’ ani różnicy pomiędzy ‘C’ i ‘K’, nazwiska i nazwy miejsc pisał na wiele różnych sposobów i wielokrotnie poprawiał własną pisownię pod kątem zgodności z zasadami ortografii, których nie był w stanie przyswoić. Pisał często ‘jak dziecko’, a problemy jakie miał z ortografią wskazują na to, że często pisał ‘jak słyszał’. Andersen pozostawił po sobie nie tylko baśnie, powieści, wiersze, dramaty ale także niespotykaną ilość informacji o sobie samym. I nie tylko pisał, jest twórcą skomplikowanych papierowych wycinanek i rysunk ów ołówkiem, które stały się pierwowzorem popularnych pocztówek. Decyzję opracowania strony Internetowej poświęconej życiu i twórczości Hansa Christiana Andersena podjąłem po lekturze dzieła angielskiej dziennikarki Jackie Wullschlager, (w 2002 otrzymała Wielką Nagrodę Gminy Odense, 50.000 Euro, za opracowanie najobszerniejszej publikacji na temat HCA w obszarze anglojęzycznym) " Hans Christian Andersen. Życie opowiadacza historii ", Londyn i Nowy York 2001, Dania 2002, Polska. 2005). Pani Jackie Wullschlager powołując się na studiowanie duńskich oryginalnych tekstów, popełnia błędy prowadzące do formułowania bizarnych wniosków wynikających z niedostatecznej znajomości języka duńskiego, koniecznej do studiowania, ze zrozumieniem, nie tylko XIX wiecznego wydania tego języka, ale też specyficznego języka, języka Hansa Christiana Andersena - pisarza, który nigdy nie nauczył się pisać.
Kopenhaga Andersena elektromagnetyzm Pan nie umie pisać recenzja recenzji sen i podświadomość o ziarenku grochu Odense Andersena
made with Xara
Hans Christian Andersen